Konferencja PSK JURATA 2009

Uwaga: pliki z referatami są widoczne i dostępne dla zalogowanych członków PSK w "PLIKI DO POBRANIA" (pod opisem konferencji)

Trzecia już Konferencja Naukowo-Techniczna PSK „Współczesne Technologie Przeciwkorozyjne” odbyła się w dniach 18-20 marca 2009 r. , w Ośrodku Szkoleniowo-Wypoczynkowym "NEPTUN" w Juracie. Spotkanie zostało zarejestrowane jako 323. wydarzenie Europejskiej Federacji Korozyjnej.

Tegoroczną konferencję sponsorowały następujące firmy (w kolejności alfabetycznej): ANBUD, CORRPOL, HEMPEL, INTERNATIONAL, JOTUN, LANKWITZER, OLIWA, PETROKOR, POLWAR, PPG (SIGMA), SIKA, TALKOR, TEKNOS, ZINGA. Wydaniem materiałów konferencyjnych w postaci elektronicznej zajęła się firma Teknos. Gośćmi konferencji byli: prezes Polskiego Towarzystwa Cynkowniczego Stanisław Gutteter, wiceprezes PTC Stanisław Rytel oraz Jolanta Raduszewska-Wolińska z Centrum Naukowo-Technicznego Kolejnictwa.

 Prezesi: PSK, Agnieszka Królikowska, i PTC, Stanisław Gutteter, podpisują porozumienie o współpracy między obydwiema organizacjami.

Konferencja rozpoczęła się Walnym Zebraniem PSK, na którym przedstawiono sprawozdanie z działalności Stowarzyszenia w okresie od lutego 2008 do marca 2009 i sprawozdanie finansowe. Podczas zebrania prof. Witoldowi Milewskiemu i Markowi Marcinkowskiemu wręczono odznaki „Wielkiego Korozjonisty” za zasługi w walce z korozją a sponsorom konferencji dyplomy „Virtutti Anticorrosioni”. Podpisano również Porozumienie o wzajemnej współpracy pomiędzy Polskim Towarzystwem Cynkowniczym a Polskim Stowarzyszeniem Korozyjnym. Współpraca obejmuje: doskonalenie kwalifikacji w zakresie walki z korozją, propagowanie wiedzy antykorozyjnej w szkołach i uczelniach kształcących w zawodach związanych z konstrukcjami stalowymi oraz wśród projektantów i architektów, przygotowanie i prowadzenie kampanii informacyjnej w zakresie rozwiązań chemicznych, technicznych i organizacyjnych zapewniających najlepsze zabezpieczenie przed korozją, wzajemne udostępnianie stron internetowych dla reklamy i promocji wspólnych przedsięwzięć. Zaplanowano podpisanie podobnego, trójstronnego porozumienia między PSK, PTC i Polską Izbą Konstrukcji Stalowych w czasie Sympozjum Cynkowniczego, które odbędzie się w czerwcu br.

Marek Marcinkowski odbiera odznakę „Wielkiego Korozjonisty” z rąk Agnieszki Królikowskiej, prezesa PSK.

Pierwszy referat sesji I pt.: „Światowa Organizacja Korozji – geneza powstania, misja i cele, program działania” wygłosił Wojciech Sokólski (SPZP CORRPOL). Światowa Organizacja Korozyjna (World Corrosion Organization – WCO) powstała 15 marca 2007 roku podczas konferencji CORROSION 2007 w Nashville z inicjatywy NACE (National Association of Corrosion Engineers), przy współpracy z Australijskim Stowarzyszeniem Korozyjnym (Australasian Corrosion Association – ACA) i Chińskim Towarzystwem Korozji i Ochrony (Chinese Society for Corrosion and Protection – CSCP) i poparciu Europejskiej Federacji Korozyjnej (European Federation for Corrosion – EFC). Zadaniem  WCO jest szerokie zrzeszanie środowisk zajmujących się problematyką korozyjną na całym świecie, aby wspólnie doprowadzić do zmniejszenia kosztów korozyjnych, które można obecnie oszacować na 1,8 bilionów USD rocznie, co stanowi ponad 3% światowego PKB. Misją WCO jest promowanie edukacji i najlepszej praktyki w zakresie ochrony przed korozją, w celu uzyskania korzyści społeczno-ekonomicznych, zachowania zasobów naturalnych i ochrony środowiska. PSK należy do WCO poprzez członkostwo w EFC.

Drugi referat wygłosił prof. Jerzy Łukasiak z Katedry Chemii Fizycznej Akademii Medycznej w Gdańsku, w którym zapoznał uczestników konferencji z techniką spektrometrii w podczerwieni i możliwościami zastosowania jej w badaniach farb.

W ostatnim referacie sesji I Stanisław Gutteter (Euro Cynk Gdynia) omówił podstawowe zagadnienia dotyczące cynkowania zanurzeniowego i właściwości powłok cynkowych, których trwałość szacuje się na: 35-100 lat w atmosferze o korozyjności C3, 18-35 lat – w C4 i 9-18 lat – w C5. Pierwszy dzień konferencji zakończył się uroczystym bankietem z udziałem zespołu Detko Band.

Drugi dzień rozpoczął się sesją tematyczną poświęconą problemom wykonawców prac antykorozyjnych. Dwa spośród wygłoszonych w sesji II referatów dotyczyły zabezpieczania mostów. Agnieszka Królikowska (IBDIM) omówiła, na przykładzie mostu Siekierkowskiego,  problemy występujące podczas renowacji nowoczesnych systemów powłokowych, a Aleksandra Baraniak (TALKOR) – problemy, na przykładzie mostu Śląsko-Dąbrowskiego, które wykonawca prac antykorozyjnych napotyka w czasie renowacji obiektów budowanych w latach 40. i 50. ubiegłego wieku. Następne dwa referaty dotyczyły również problemów związanych z zabezpieczeniami przed korozją: Bernardeta Szczepańska  omówiła problemy w pracach antykorozyjnych na wysokościach, a Jacek Bordziłowski – problemy w badaniach przyczepności powłok lakierowych. W tej sesji przedstawiono również bardziej optymistyczne zagadnienia, aby uczestnicy konferencji z mniejszym doświadczeniem w dziedzinie ochrony przed korozją nie odnieśli wrażenia, że praca korozjonisty składa się wyłącznie z problemów, chociaż…  W referatach zaprezentowano nowe rozwiązania w zakresie zabezpieczania konstrukcji betonowanych i stalowych, ze szczególnym uwzględnieniem wież wiatrowych (Agnieszka Dobek-Halman, Joachim Rother, Dresdner Lackfabrik novatic) i zabezpieczania zbiorników systemami poliuretanowymi na miejscu budowy (Grzegorz Król, Sylwia Jordan, Anna Kolecko, Savepol Poliuretany).

Referaty sesji III dotyczyły ochrony konstrukcji przemysłowych przed pożarem. Omówiono w nich: Europejskie regulacje prawne dotyczące ujednolicenia klasyfikacji ogniowej wyrobów budowlanych i metod badań (Andrzej Borowy, ITB), metody badań odporności powłok i konstrukcji na ogień stosowane w przemyśle okrętowym (Genowefa Szydłowska-Herbut, CTO), rodzaje i skład farb pęczniejących oraz mechanizm i skuteczność ich działania (Małgorzata Zubielewicz, IIMPIB), wymagania dotyczące obiektów przemysłowych w zakresie systemu wdrażania i stosowania wyrobów ogniochronnych (Władysław Janik, rzeczoznawca ds. zabezpieczeń przeciwpożarowych). Po referatach sesji III dyskutowano nad koniecznością opracowania wytycznych wykonywania zabezpieczeń ogniochronnych farbami pęczniejącymi i wymagań dotyczących odbioru prac, gdyż od  dobrej aplikacji tego typu farb zależy ich skuteczność ochronna. Podkreślano również konieczność przeprowadzania corocznych kontroli stanu powłok nawierzchniowych w systemach ogniochronnych, ponieważ uszkodzenia mogą spowodować nieszczelność powłok, a tym samym sprzyjać hydrolizie składników zapewniających tworzenie się spęcznionej warstwy izolacyjnej. Właściciele obiektów zabezpieczonych powłokami pęczniejącymi nie uświadamiają sobie często, że od stanu powłoki nawierzchniowej zależy skuteczność ogniochronna systemu powłokowego.

W godzinach popołudniowych odbyły się dwie równoległe sesje IV: „Powłoki metalowe” i „Ochrona katodowa”. W sesji dotyczącej powłok metalowych omówiono wpływ parametrów procesu na koszty powłok natryskiwanych cieplnie (Witold Milewski, IMP, Agnieszka Królikowska, IBDIM), płatkowe powłoki cynkowe nanoszone nieelektrolitycznie (Kazimierz Papliński, Dörken MKS – Systeme), połączenie cynkowania zanurzeniowego z powłokami lakierowymi w systemie duplex (Anna Orzyłowska, Maria Siek, Stanisław Rytel, Polimex-Mostostal) oraz zabezpieczenia przed korozją metalowych wyrobów budowlanych i metody badań powłok antykorozyjnych w świetle dokumentów UE (Michał Wójtowicz, Helena Bobryk, ITB). Stanisław Rytel przedstawił w swoim referacie możliwości produkcyjne w trzech cynkowniach należących do firmy Polimex-Mostostal oraz proces przygotowania powierzchni i malowania powłok cynkowych. W ocynkowni Siedlce maluje się 1,5-2 tys. ton ocynkowanej stali rocznie. Powierzchnię przygotowuje się metodą tzw. „omiatania” ścierniwem a następnie nakłada farby epoksydowe, poliwinylowe lub poliwinylowo-akrylowe. Porozumienie między PTC i PSK zaowocowało zmianą słynnego hasła cynkowników „Polska cynkowana czy malowana?”  na „Polska cynkowana i malowana”.

W równoległej sesji poświęconej zagadnieniom ochrony katodowej Wojciech Sokólski omówił problemy związane ze szkoleniem specjalistów ochrony katodowej wg wymagań PN-EN ISO 15257; Marek Fiedorowicz i Michał Jagiełło (GAZ-SYSTEM) odpowiedzieli na pytanie: dlaczego warto na gazociągach stosować powłoki izolacyjne wysokiej jakości? (zawarta we wnioskach odpowiedź brzmi: „W wyniku zastosowania powłok izolacyjnych o wysokim poziomie szczelności można zmniejszyć koszty budowy i użytkowania ochrony katodowej, zwiększyć skuteczność i ułatwić ochronę przeciwkorozyjną”); Tomasz Koszewnik i Janusz Wiński (GEOINVIREX-APRT) przedstawili zastosowanie pomiarów DCVG (gradient potencjału prądu stałego) i pomiarów oporności gruntu przy remontach gazociągów a Jezmar Jankowski (SPZP CORRPOL) – dobór systemu korozymetrii rezystancyjnej do monitorowania skuteczności ochrony katodowej. Drugi dzień konferencji zakończyła biesiada z udziałem kaszubskiego zespołu folklorystycznego.  

 Na ostatni dzień konferencji złożyła się sesja V, „Doniesienia z terenu”, oraz dyskusja „Okrągłego stołu”. W referatach sesji V Marek Tyrybon (VISKOR) zaprezentował proces technologiczny renowacji pokryć malarskich na taborze kolejowym a Anna Orzyłowska i Bernadeta Szczepańska – wymagania kontraktowe w pracach antykorozyjnych. W prezentacji dotyczącej wymagań kontraktowych znalazła się sentencja autorstwa Pliniusza Starszego (23-79 r. n. e.), która doskonale obrazuje sposób na wykonanie skutecznego zabezpieczenia antykorozyjnego również w dzisiejszych czasach: „Żelazo jest zabezpieczane przeciwko korozji mieszaniną białego ołowiu, gipsu i smoły. Ale mówi się, że można zapobiegać korodowaniu również przez odpowiednie ceremonie religijne”. Przed rozpoczęciem dyskusji „Okrągłego stołu” Michał Wójtowicz wygłosił jeszcze jeden referat dotyczący uregulowań prawnych w UE. Przedstawił w nim wymagania wynikające z dokumentów Komisji Europejskiej odnośnie wyrobów budowlanych, ze szczególnym uwzględnieniem wyrobów do zabezpieczeń konstrukcji budowlanych i omówił krajowy system oceny wyrobów do zabezpieczeń konstrukcji stalowych, aluminiowych, betonowych i drewnianych oraz zasady wprowadzania wyrobów do obrotu.

W czasie dyskusji „Okrągłego stołu” dominowała tematyka związana z zabezpieczeniami ogniochronnymi konstrukcji. Dyskutanci podkreślali konieczność opracowania wymagań na wykonanie i odbiór powłok pęczniejących we współpracy z inspektorami pożarnictwa, którzy sprawdzają tylko czy nałożono powłokę ogniochronną, ale nie kontrolują zabezpieczenia pod względem jakości powłoki. Konieczne jest również opracowanie wytycznych konserwacji powłok ogniochronnych i uświadomienie wykonawcom i inwestorom, jak ważna jest kontrola stanu tego typu powłok. Drugim zagadnieniem poruszanym w dyskusji było zainteresowanie projektantów budowlanych tematyką antykorozyjną, aby projekty uwzględniały nowoczesne i sensowne metody ochrony przed korozją. Aleksandra Baraniak zaproponowała organizowanie przez PSK, wspólnie z PIKS-em, szkoleń dla projektantów. W trakcie obrad przedyskutowano również zakres tematyczny przyszłorocznej konferencji PSK. Ustalono, że tematem wiodącym konferencji w 2010 r. będzie zabezpieczanie zbiorników. Referaty będą dotyczyły zbiorników na media chemiczne i paliwa, ze szczególnym uwzględnieniem biopaliw oraz zagadnień związanych z ochroną katodową. Drugą sesją tematyczną będzie „beton”, w tym rodzaje i jakość betonu oraz metody zabezpieczania i naprawy konstrukcji betonowych.

W czasie tegorocznej konferencji po raz pierwszy miał miejsce konkurs na najlepszą prezentację reklamową, w którym wzięły udział następujące firmy: Teknos, Savepol Poliuretany, International, Dörken MKS – Systeme, Jotun. Jury w składzie: Małgorzata Śmieszek-Glanc, Grażyna Wieczorek, Anna Białecka, Urszula Dawicka-Nowak najwyżej oceniło spot firmy Jotun.

Należy z satysfakcją wspomnieć, że w tegorocznej konferencji wzięło udział ponad 150 osób, co świadczy o potrzebie organizowania tego typu imprez, sprzyjających nie tylko wymianie informacji w zakresie nowych materiałów i zabezpieczeń antykorozyjnych, ale również spotkaniom towarzyskim osób z różnych grup zawodowych związanych z ochroną przed korozją, wymianie doświadczeń i integracji „środowiska korozjonistów”. Pełna sala na każdym referacie i aktywny udział w dyskusjach spowodowany był nie tylko niezachęcającą do spacerów pogodą, ale właśnie zainteresowaniem uczestników tematyką, która była zgodna z ustaloną podczas dyskusji „Okrągłego stołu” w ubiegłym roku. Ważne jest, aby „kształt”: każdej konferencji nadawali jej uczestnicy, wówczas sala będzie wypełniona aż do wygłoszenia ostatniego referatu.

Małgorzata Zubielewicz